Philadelphia, PA –
Geçtiğimiz Cuma akşamı yorgun, aç ve gidilecek yerlerle Kardeş Sevgi Şehri'ne vardım.
Özgürlük Çanı aklımda değildi, hatta Bağımsızlık Salonu bile. Kobe Bryant'ın Philadelphia'sını arıyordum.
Los Angeles Lakers'ın merhum süperstarı, hayatının çoğunu Güney Kaliforniya'da geçirdi ama memleketini asla unutmadı. Babası Joe “Jellybean” Bryant'ın La Salle Üniversitesi'nde rol aldığı ve 76ers'ta oynadığı yer burası. Kobe'nin profesyonel olmak için üniversiteyi terk etmeden önce Ardmore banliyösündeki Lower Merion Lisesi'nde hazırlık süperstarı olarak ilk kez ulusal üne kavuştuğu yer.
Bryant, Lakers'ta oynarken, Philly taraftarları onu yuhalarken ve emekli olduktan sonra bile düzenli olarak en sevdiği yerlere uğrardı.
“Her zaman geri gelirim. Her zaman,” dedi Bryant Associated Press'e 2007'de mezun olduğu okulunu ziyareti sırasında. “Okulun benim için yaptıklarını, şehrin benim için yaptıklarını asla unutmayacağım.”
Şehir genelinde Bryant noktalarına resmi bir tur yok, ancak John Wayne Havaalanından Philadelphia'ya olan uçuş sırasında bir tur toplayabildim. Bagajımı otelime bıraktıktan sonra ilk durağıma gittim: Wynnefield mahallesinde Bryant'ın en sevdiği Philly cheesesteak'ini yapan bir sandviç dükkanı olan Larry's Steaks.
Genç Bryant'ın düzenli olarak profesyonel basketbolculara karşı mücadele ettiği St. Joseph Üniversitesi'nin karşısındadır. Larry's, 2015'te emekliliğini duyurduktan sonraki gün gittiği yer ve aynı zamanda Bryant'ın Laker yıllarında yaşadığı Newport Coast'a düzenli olarak gönderilen donmuş peynirli bifteklerin kaynağıydı.
Geldiğimde yerel halktan bir sıra kapıya uzandı. Parlak kağıt üzerindeki büyük paket menüleri, Bryant'ın birden fazla fotoğrafının yanı sıra “Her zaman hatırlanacaksın!!” mesajını içeriyordu. Menülerde ayrıca Kobe Bryant Special'ın da reklamı yapılıyordu: Etkileyici derecede uygun fiyatlı 6 dolara, sığır filetosu ve provolonlu, başka hiçbir şey içermeyen tam boy bir sandviç. Bryant'a ve onun yemek zevkine olan saygımdan dolayı Philadelphia'nın en sevilen atıştırmalıklarından TastyKakes ve Utz patates cipslerini ekledim.
Ana yemek odasında Bryant'ın Larry's'in sahibiyle birlikte çekilmiş büyük bir fotoğrafı ve 76ers ile Eagles'ı selamlayan posterler asılıydı. Restoranın en ünlü müşterisine duyduğu saygının biraz yetersiz olduğunu düşündüm. Daha sonra arka taraftaki bir köşeye doğru ilerledim.
Üç standın yanında Bryant'ın restoran çalışanları ve müşterileriyle birlikte çekilmiş çok sayıda fotoğrafı vardı. Diğerlerinde, şimdi Kobe'nin Köşesi olarak adlandırılan o köşede arkadaşlarıyla birlikte. Kızı Gianna ile takılırken Eagles beresini taktığını gösteren bir posterde “Güle güle Kobe, Gianna Bryant. Sonsuza dek özleneceksin” – 2020 yılında Calabasas'ta meydana gelen bir helikopter kazasında ikilinin diğer yedi kişiyle birlikte ölmesinin ertesi günü Larry's'in önünde asılı olan pankartın kopyası.
Kobe's Corner, Bryant'ı en saf haliyle gösterdi; ailesini ve arkadaşlarını seven, onlarla vakit geçirmeyi seven ve gezegendeki en tanınmış sporculardan biri olan sıradan bir adamdı.
Philadelphia'daki Larry's Steaks'in içindeki bir standa, Kobe Bryant'ın oraya yaptığı ziyaretler sırasında çok beğendiği için “Kobe'nin Köşesi” adı verildi.
(Gustavo Arellano/Haberler)
Uber'imin otele geri dönmesini beklemek için dışarı çıktım, tıka basa doymuş ve memnundum. Sonra restoranın çadırına baktım. Ekranda Bryant'ın peynirli bifteği yerken sırıtıp baş parmağını kaldırdığı yerel haber görüntüleri gösterildi. Arada bir “Huzur içinde yatsın” kelimeleri geçiyordu.
61 yaşındaki George Austin de bana katıldı.
Peynirli bifteği yeni bitirmiş olan Austin, “O bir efsaneydi; ölmesi çok trajik” dedi. Bryant'ın yüzünün ekranda yeniden görünmesini beklerken Bryant'ın Michael Jordan'dan daha iyi olup olmadığı ve 1980'lerde Sixers ile Lakers arasındaki yoğun rekabet hakkında gevezelik ediyorduk. Austin bunu daha önce hiç fark etmemişti ve inanmamıştı. Sonunda, yüzü gülen bir Bryant yeniden ortaya çıktı.
Austin, “Evet, bu o,” dedi. Bryant'ı görünce aniden hüzünlenerek sessiz kaldı. “Efsane.”
Philly'de geçirdiğim hafta sonu boyunca tekrar tekrar duyacağım bir duyguydu bu.
Ertesi sabah başka bir Uber'e binerek Lower Merion Lisesi'ne gittim. Ben arabadan inerken şoförüm, “'Aşağı'yı kaldırıp ona 'Kobe Marion' adını vermeliler” diye şaka yaptı. Ben Bryant'ın bir zamanlar dolaştığı koridorlarda yürürken, öğrenciler cumartesi atölye çalışmaları için sıraya girdiler.
Eski İngilizce öğretmeni Jeanne Mastriano'nun onda anlatının gücüne olan sevgiyi, Kara Mamba kişiliği ve zihniyetiyle doruğa ulaşan bir tutkuyu ateşlediği için itibar etti. Mastriano 2020'de emekli oldu bu yüzden onu bulamadım. Koridorda İspanyolca kelimeler ve Latin Amerika yemeklerinin resimlerini içeren posterlerin yanından geçtim; Meksika yemeklerini ve Latin hayran kitlesini seven ve dul eşi Vanessa Meksika kökenli Amerikalı olan Bryant'ın bunu takdir edeceğinden eminim.
Aşağı Merion'un spor salonu, Bryant'ın 2010 yılında inşaatı için 400.000 dolardan fazla bağışta bulunmasından sonra adını almıştır ve kampüsün arka tarafında, okulun sanat ve müzik bölümlerinin arasında yer alıyordu; Bryant performans sanatlarına derinden önem verdiği için bu uygundu. Saha kapalıydı ama ikinci katın pencerelerinden aşağıya baktım ve aralarında Bryant'ın da bulunduğu öğrenci sporcuların “Tutum” ve “Dürüstlük” kelimelerinin yanında yer alan sarmalayıcı grafiğine hayran kaldım. Bunun altında erkek basketbol takımının 1000 puanlık kulübünün diğer üyelerinin yanında onun adının yazılı olduğu bir pankart vardı.
Merdivenlerden aşağı inerek her yerde Bryant'a saygı duruşunda bulunulan lobiye indim. Sahaya açılan kapıların üzerinde imzasının bir kopyası – “Kobe”. Bryant'ın Lower Merion Ace ve LA Laker rolünde çekilmiş bir montajı. Bryant'ın turnike sırasında uçuş sırasında lise forması giydiği bir mozaik. Bryant'ın spor ayakkabılarının, Lower Merion'un 1996 eyalet şampiyonluk yarışından kupaların bulunduğu bir vitrin ve Bryant ile takım arkadaşlarının okulun 50 yılı aşkın süredir ilk şampiyonluğunu kutladığı bir gazete ön sayfası.
Kobe Bryant'ın 1996 yılında Ardmore, Pa.'daki Lower Merion Lisesi'ndeki son sınıfından hatıraların yer aldığı bir vitrin, Pa. Bryant, As'ları o yıl okulun ilk erkek eyalet basketbol şampiyonluğuna taşıdı.
(Gustavo Arellano / Haberler)
Ancak Bryant, okulun kupa davalarındaki birçok eski As'tan yalnızca biriydi. Adı, Lower Merion basketbol Onur Listesi'nin tüm üyelerinin listelendiği bir plakette kaybolmuştu. Fotoğrafı, Lower Merion'un 1996 kız basketbol skor liderinin yanına yerleştirildi. Bunlar, kendisi kadar sert bir bireyci olan Bryant'ın geleneğin bir parçası olmaktan keyif aldığını hatırlatıyordu.
Bir sonraki durağıma başka bir Uber çağırdım. Şoförüm Tim Mironidis, benim nereden gelip nereye gittiğimi anlayana kadar başlangıçta sessiz kaldı: Genç Bryant'ın tavlama oyunlarıyla dayanıklılığını geliştirdiği bir oyun alanı.
Yunan göçmen, “Kobe gelip insanlarla ortalama bir adam gibi konuşurdu” dedi ve eşinin de Lower Merion'a gittiğini ekledi. “Her zaman iyi ve samimiydi. Oyuncularımızı ve halkımızı seviyoruz. Philly'de arkadaş edinirseniz ömür boyu arkadaş edinirsiniz.”
Mironidis beni Batı Philadelphia'daki Tustin Playground'daki Kobe & Gianna Bryant Dream Court'a bıraktı. Vanessa Bryant, eşi ve kızının ölümünden sonra kar amacı gütmeyen bir kuruluş aracılığıyla ülke çapında halka açık basketbol sahalarının onlar adına açılmasına yardımcı oldu. Bunu 2022'de basketbol Hall of Fame üyesi Nancy Lieberman'ın başkanlığını yaptığı başka bir kar amacı gütmeyen kuruluşun yardımıyla açtı. Bir plaket, Kobe'nin Philadelphia'ya nasıl “sık sık döndüğünü” anlattı ve ailesine “şehirdeki tüm sevdiği mekanları” gösterdiğini ve “Sonsuza kadar Mamba” ifadesini ekledi.
Kobe ve Gianna'nın duvar resimleri iki adet tam boyutlu mor ve altın rengi basketbol sahasını çevreliyordu. Duvarlar boyunca kral kelebeklerinin silüetleri, Kobe (24 ve 8) ve Gianna'nın (2) forma numaraları ve “Adanmışlık Hayalleri Gerçekleştirir” sloganı vardı. Los Angeles'ta üne kavuşan diğer üç Philly'linin mezun olduğu Overbrook Lisesi görünüyordu: Lakers ikonu Wilt Chamberlain, aktör Will Smith ve eski polis şefi Willie Williams.
Sahanın kenarında bir basketbol topu duruyordu. Mamba ve Mambacita'nın şerefine nasıl birkaç fotoğraf çekmezdim?
Belki de yapmamalıydım: Sonunda potaya çarpmadan önceki ilk beş atışım hava toplarıydı. 10. atışta bitkin düşmüştüm.
Savunmamda en az 15 yıldır basketbol oynamamıştım. Soğuk ve rüzgarlıydı. Basketbol yarı sönüktü. Ama Kobe'nin bahanelerle alakası yoktu, ben de pes ettim ve biraz daha şut çektim. Bir ritim yakaladım ve turnike yaptım, anahtardan şut çektim ve serbest atış yaptım. Sıradaki: üç sayılık atış. Bir tanesini çivileyene kadar ayrılmayacağıma yemin ettim.
45 kadar denemeden sonra yeniden düşünmeye başladım. Tam o sırada oradan geçen bir adam cesaret verici bir şekilde bağırdı: “Anladın bebeğim! Kobe seni yakaladı!”
Yirmi atıştan sonra nihayet üç atışımı yaptım. Bir dahaki sefere smaç saklayacağım.
Lancaster Bulvarı'ndan otelime dönerken terk edilmiş binaların, boş arsaların ve harap sıra evlerin önünden geçtim. Burası Kobe'nin mahallesi değildi ama o bunu önemsiyordu; Philadelphia'ya yaptığı son ziyaretlerden biri 2019 baharında yerel bir ortaokuldu. Daha sonra, basketbol koçlarının onu oynamasına izin vermeden önce nasıl özel ders almaya zorladığını hatırladı.
Bryant, eğitime atıfta bulunarak, “Bu tür şeyler son derece önemli ve bunları daha da artırmamız gerekiyor” dedi. “Ve buraya gelip bunun hayata dönmesine yardımcı olmayı sabırsızlıkla bekliyorum.”
Ne yazık ki böyle bir şansı hiç olmadı.
Philadelphia şehir merkezinde Kobe Bryant'ın yer aldığı bir reklam.
(Gustavo Arellano / Haberler)
İşim beni Bryant'ın Philadelphia'sını, çocukluğunun geçtiği evi, duvar resimlerini ve daha fazlasını keşfetmeme engel oldu. Belediye Binası'na doğru yürürken, bir mağazanın vitrininde, bir başka Philadelphia kahramanı Benjamin Franklin'in yanında Lakers forması giyen Bryant'ın resmini taşıyan bir ofis alanı reklamı gördüğümde çok heyecanlandım. Aralarında “Başyapıtınızı Yaratın” mesajı vardı.
Mamba bunu onaylardı. Ah, nasıl da özlendi; Philly, Los Angeles, her yer.
Geçtiğimiz Cuma akşamı yorgun, aç ve gidilecek yerlerle Kardeş Sevgi Şehri'ne vardım.
Özgürlük Çanı aklımda değildi, hatta Bağımsızlık Salonu bile. Kobe Bryant'ın Philadelphia'sını arıyordum.
Los Angeles Lakers'ın merhum süperstarı, hayatının çoğunu Güney Kaliforniya'da geçirdi ama memleketini asla unutmadı. Babası Joe “Jellybean” Bryant'ın La Salle Üniversitesi'nde rol aldığı ve 76ers'ta oynadığı yer burası. Kobe'nin profesyonel olmak için üniversiteyi terk etmeden önce Ardmore banliyösündeki Lower Merion Lisesi'nde hazırlık süperstarı olarak ilk kez ulusal üne kavuştuğu yer.
Bryant, Lakers'ta oynarken, Philly taraftarları onu yuhalarken ve emekli olduktan sonra bile düzenli olarak en sevdiği yerlere uğrardı.
“Her zaman geri gelirim. Her zaman,” dedi Bryant Associated Press'e 2007'de mezun olduğu okulunu ziyareti sırasında. “Okulun benim için yaptıklarını, şehrin benim için yaptıklarını asla unutmayacağım.”
Şehir genelinde Bryant noktalarına resmi bir tur yok, ancak John Wayne Havaalanından Philadelphia'ya olan uçuş sırasında bir tur toplayabildim. Bagajımı otelime bıraktıktan sonra ilk durağıma gittim: Wynnefield mahallesinde Bryant'ın en sevdiği Philly cheesesteak'ini yapan bir sandviç dükkanı olan Larry's Steaks.
Genç Bryant'ın düzenli olarak profesyonel basketbolculara karşı mücadele ettiği St. Joseph Üniversitesi'nin karşısındadır. Larry's, 2015'te emekliliğini duyurduktan sonraki gün gittiği yer ve aynı zamanda Bryant'ın Laker yıllarında yaşadığı Newport Coast'a düzenli olarak gönderilen donmuş peynirli bifteklerin kaynağıydı.
Geldiğimde yerel halktan bir sıra kapıya uzandı. Parlak kağıt üzerindeki büyük paket menüleri, Bryant'ın birden fazla fotoğrafının yanı sıra “Her zaman hatırlanacaksın!!” mesajını içeriyordu. Menülerde ayrıca Kobe Bryant Special'ın da reklamı yapılıyordu: Etkileyici derecede uygun fiyatlı 6 dolara, sığır filetosu ve provolonlu, başka hiçbir şey içermeyen tam boy bir sandviç. Bryant'a ve onun yemek zevkine olan saygımdan dolayı Philadelphia'nın en sevilen atıştırmalıklarından TastyKakes ve Utz patates cipslerini ekledim.
Ana yemek odasında Bryant'ın Larry's'in sahibiyle birlikte çekilmiş büyük bir fotoğrafı ve 76ers ile Eagles'ı selamlayan posterler asılıydı. Restoranın en ünlü müşterisine duyduğu saygının biraz yetersiz olduğunu düşündüm. Daha sonra arka taraftaki bir köşeye doğru ilerledim.
Üç standın yanında Bryant'ın restoran çalışanları ve müşterileriyle birlikte çekilmiş çok sayıda fotoğrafı vardı. Diğerlerinde, şimdi Kobe'nin Köşesi olarak adlandırılan o köşede arkadaşlarıyla birlikte. Kızı Gianna ile takılırken Eagles beresini taktığını gösteren bir posterde “Güle güle Kobe, Gianna Bryant. Sonsuza dek özleneceksin” – 2020 yılında Calabasas'ta meydana gelen bir helikopter kazasında ikilinin diğer yedi kişiyle birlikte ölmesinin ertesi günü Larry's'in önünde asılı olan pankartın kopyası.
Kobe's Corner, Bryant'ı en saf haliyle gösterdi; ailesini ve arkadaşlarını seven, onlarla vakit geçirmeyi seven ve gezegendeki en tanınmış sporculardan biri olan sıradan bir adamdı.
Philadelphia'daki Larry's Steaks'in içindeki bir standa, Kobe Bryant'ın oraya yaptığı ziyaretler sırasında çok beğendiği için “Kobe'nin Köşesi” adı verildi.
(Gustavo Arellano/Haberler)
Uber'imin otele geri dönmesini beklemek için dışarı çıktım, tıka basa doymuş ve memnundum. Sonra restoranın çadırına baktım. Ekranda Bryant'ın peynirli bifteği yerken sırıtıp baş parmağını kaldırdığı yerel haber görüntüleri gösterildi. Arada bir “Huzur içinde yatsın” kelimeleri geçiyordu.
61 yaşındaki George Austin de bana katıldı.
Peynirli bifteği yeni bitirmiş olan Austin, “O bir efsaneydi; ölmesi çok trajik” dedi. Bryant'ın yüzünün ekranda yeniden görünmesini beklerken Bryant'ın Michael Jordan'dan daha iyi olup olmadığı ve 1980'lerde Sixers ile Lakers arasındaki yoğun rekabet hakkında gevezelik ediyorduk. Austin bunu daha önce hiç fark etmemişti ve inanmamıştı. Sonunda, yüzü gülen bir Bryant yeniden ortaya çıktı.
Austin, “Evet, bu o,” dedi. Bryant'ı görünce aniden hüzünlenerek sessiz kaldı. “Efsane.”
Philly'de geçirdiğim hafta sonu boyunca tekrar tekrar duyacağım bir duyguydu bu.
Ertesi sabah başka bir Uber'e binerek Lower Merion Lisesi'ne gittim. Ben arabadan inerken şoförüm, “'Aşağı'yı kaldırıp ona 'Kobe Marion' adını vermeliler” diye şaka yaptı. Ben Bryant'ın bir zamanlar dolaştığı koridorlarda yürürken, öğrenciler cumartesi atölye çalışmaları için sıraya girdiler.
Eski İngilizce öğretmeni Jeanne Mastriano'nun onda anlatının gücüne olan sevgiyi, Kara Mamba kişiliği ve zihniyetiyle doruğa ulaşan bir tutkuyu ateşlediği için itibar etti. Mastriano 2020'de emekli oldu bu yüzden onu bulamadım. Koridorda İspanyolca kelimeler ve Latin Amerika yemeklerinin resimlerini içeren posterlerin yanından geçtim; Meksika yemeklerini ve Latin hayran kitlesini seven ve dul eşi Vanessa Meksika kökenli Amerikalı olan Bryant'ın bunu takdir edeceğinden eminim.
Aşağı Merion'un spor salonu, Bryant'ın 2010 yılında inşaatı için 400.000 dolardan fazla bağışta bulunmasından sonra adını almıştır ve kampüsün arka tarafında, okulun sanat ve müzik bölümlerinin arasında yer alıyordu; Bryant performans sanatlarına derinden önem verdiği için bu uygundu. Saha kapalıydı ama ikinci katın pencerelerinden aşağıya baktım ve aralarında Bryant'ın da bulunduğu öğrenci sporcuların “Tutum” ve “Dürüstlük” kelimelerinin yanında yer alan sarmalayıcı grafiğine hayran kaldım. Bunun altında erkek basketbol takımının 1000 puanlık kulübünün diğer üyelerinin yanında onun adının yazılı olduğu bir pankart vardı.
Merdivenlerden aşağı inerek her yerde Bryant'a saygı duruşunda bulunulan lobiye indim. Sahaya açılan kapıların üzerinde imzasının bir kopyası – “Kobe”. Bryant'ın Lower Merion Ace ve LA Laker rolünde çekilmiş bir montajı. Bryant'ın turnike sırasında uçuş sırasında lise forması giydiği bir mozaik. Bryant'ın spor ayakkabılarının, Lower Merion'un 1996 eyalet şampiyonluk yarışından kupaların bulunduğu bir vitrin ve Bryant ile takım arkadaşlarının okulun 50 yılı aşkın süredir ilk şampiyonluğunu kutladığı bir gazete ön sayfası.
Kobe Bryant'ın 1996 yılında Ardmore, Pa.'daki Lower Merion Lisesi'ndeki son sınıfından hatıraların yer aldığı bir vitrin, Pa. Bryant, As'ları o yıl okulun ilk erkek eyalet basketbol şampiyonluğuna taşıdı.
(Gustavo Arellano / Haberler)
Ancak Bryant, okulun kupa davalarındaki birçok eski As'tan yalnızca biriydi. Adı, Lower Merion basketbol Onur Listesi'nin tüm üyelerinin listelendiği bir plakette kaybolmuştu. Fotoğrafı, Lower Merion'un 1996 kız basketbol skor liderinin yanına yerleştirildi. Bunlar, kendisi kadar sert bir bireyci olan Bryant'ın geleneğin bir parçası olmaktan keyif aldığını hatırlatıyordu.
Bir sonraki durağıma başka bir Uber çağırdım. Şoförüm Tim Mironidis, benim nereden gelip nereye gittiğimi anlayana kadar başlangıçta sessiz kaldı: Genç Bryant'ın tavlama oyunlarıyla dayanıklılığını geliştirdiği bir oyun alanı.
Yunan göçmen, “Kobe gelip insanlarla ortalama bir adam gibi konuşurdu” dedi ve eşinin de Lower Merion'a gittiğini ekledi. “Her zaman iyi ve samimiydi. Oyuncularımızı ve halkımızı seviyoruz. Philly'de arkadaş edinirseniz ömür boyu arkadaş edinirsiniz.”
Mironidis beni Batı Philadelphia'daki Tustin Playground'daki Kobe & Gianna Bryant Dream Court'a bıraktı. Vanessa Bryant, eşi ve kızının ölümünden sonra kar amacı gütmeyen bir kuruluş aracılığıyla ülke çapında halka açık basketbol sahalarının onlar adına açılmasına yardımcı oldu. Bunu 2022'de basketbol Hall of Fame üyesi Nancy Lieberman'ın başkanlığını yaptığı başka bir kar amacı gütmeyen kuruluşun yardımıyla açtı. Bir plaket, Kobe'nin Philadelphia'ya nasıl “sık sık döndüğünü” anlattı ve ailesine “şehirdeki tüm sevdiği mekanları” gösterdiğini ve “Sonsuza kadar Mamba” ifadesini ekledi.
Kobe ve Gianna'nın duvar resimleri iki adet tam boyutlu mor ve altın rengi basketbol sahasını çevreliyordu. Duvarlar boyunca kral kelebeklerinin silüetleri, Kobe (24 ve 8) ve Gianna'nın (2) forma numaraları ve “Adanmışlık Hayalleri Gerçekleştirir” sloganı vardı. Los Angeles'ta üne kavuşan diğer üç Philly'linin mezun olduğu Overbrook Lisesi görünüyordu: Lakers ikonu Wilt Chamberlain, aktör Will Smith ve eski polis şefi Willie Williams.
Sahanın kenarında bir basketbol topu duruyordu. Mamba ve Mambacita'nın şerefine nasıl birkaç fotoğraf çekmezdim?
Belki de yapmamalıydım: Sonunda potaya çarpmadan önceki ilk beş atışım hava toplarıydı. 10. atışta bitkin düşmüştüm.
Savunmamda en az 15 yıldır basketbol oynamamıştım. Soğuk ve rüzgarlıydı. Basketbol yarı sönüktü. Ama Kobe'nin bahanelerle alakası yoktu, ben de pes ettim ve biraz daha şut çektim. Bir ritim yakaladım ve turnike yaptım, anahtardan şut çektim ve serbest atış yaptım. Sıradaki: üç sayılık atış. Bir tanesini çivileyene kadar ayrılmayacağıma yemin ettim.
45 kadar denemeden sonra yeniden düşünmeye başladım. Tam o sırada oradan geçen bir adam cesaret verici bir şekilde bağırdı: “Anladın bebeğim! Kobe seni yakaladı!”
Yirmi atıştan sonra nihayet üç atışımı yaptım. Bir dahaki sefere smaç saklayacağım.
Lancaster Bulvarı'ndan otelime dönerken terk edilmiş binaların, boş arsaların ve harap sıra evlerin önünden geçtim. Burası Kobe'nin mahallesi değildi ama o bunu önemsiyordu; Philadelphia'ya yaptığı son ziyaretlerden biri 2019 baharında yerel bir ortaokuldu. Daha sonra, basketbol koçlarının onu oynamasına izin vermeden önce nasıl özel ders almaya zorladığını hatırladı.
Bryant, eğitime atıfta bulunarak, “Bu tür şeyler son derece önemli ve bunları daha da artırmamız gerekiyor” dedi. “Ve buraya gelip bunun hayata dönmesine yardımcı olmayı sabırsızlıkla bekliyorum.”
Ne yazık ki böyle bir şansı hiç olmadı.
Philadelphia şehir merkezinde Kobe Bryant'ın yer aldığı bir reklam.
(Gustavo Arellano / Haberler)
İşim beni Bryant'ın Philadelphia'sını, çocukluğunun geçtiği evi, duvar resimlerini ve daha fazlasını keşfetmeme engel oldu. Belediye Binası'na doğru yürürken, bir mağazanın vitrininde, bir başka Philadelphia kahramanı Benjamin Franklin'in yanında Lakers forması giyen Bryant'ın resmini taşıyan bir ofis alanı reklamı gördüğümde çok heyecanlandım. Aralarında “Başyapıtınızı Yaratın” mesajı vardı.
Mamba bunu onaylardı. Ah, nasıl da özlendi; Philly, Los Angeles, her yer.